Każda z nas doskonale wie, że zrozumienie rodziców to niełatwa sprawa. Powody mogą być różne: różnica wiekowa czy odmienność charakterów. Jednak większość rodziców ma z nami (a my z nimi) takie same problemy, których najskuteczniejsze rozwiązania postaram się wam przedstawić.
1. Ty się wogóle nie uczysz!
...krzyknęła mama, gdy zobaczyła, że po dwóch godzinach nauki włączyłaś komputer. Która z nas tego nie zna? Nieważne ile czasu spędzimy nad książkami, gdy włączymy komputer dzień przez klasówką, nie obędzie się bez tego.
W takiej chwili albo jedna strona odpuszcza albo, przeważnie, wywiązuje się dyskusja. Zawsze w pewnym jej momencie pada znane zdanie: "A ja w twoim wieku...", które stanowi klucz tej sytuacji. Ludzie mają zwyczaj idealizowania swojego przeszłego "ja". Zapominają o tym, co robili źle, pamiętają tylko to, co dobre, w tym popołudnia spędzane na nauce do testu. Mają nadzieję, że pójdziemy w ich ślady lub będziemy jeszcze lepsze.
Co zrobić?
Wyjaśnij, że dużo się uczyłaś, a komputer włączyłaś przed chwilą. Zaoferuj rodzicowi, że może cię przepytać (z czegoś, co masz opanowane do perfekcji! ;)) Jeśli rodzic nie odpuści, poucz sie jeszcze, a przynajmniej rób coś, co z daleka wygląda jak nauka. ;)
Pamiętaj jednak, że trochę uczyć się trzeba. Jeśli rodzic ma rację, a ty zniedbujesz naukę, zmień to!
2. Znów wychodzisz?
Ile razy słyszymy to zdanie, gdy trzymamy już rękę na klamce drzwi wyjściowych lub patrzymy na rodzica błagalnym wzrokiem. Dlaczego to zdanie jest tak często używane?
Nie myślcie, że rodzice marzą o tym, by zrobić z Was kujonów. Nie sądzę, by którekolwiek z nich miało takie aspiracje. Sądzę jednak, że im zalezy wyłącznie na naszym dobrze. Bla, bla, znów ta sama gadka? Tak. Oklepana, ale prawdziwa.
Dobrze wiemy, że nauka jest ważna. Oczywiście panuje przekonanie, że w tych czasach dobre wykształcenie ma coraz mniejsze znaczenie. Po części muszę się z tym zgodzić, ale jednak wciąż ludzie przywiązują do tego wagę. A żeby zadbać o dobre wykształcenie, musisz zacząć już od podstaw, od wczesnego wieku. A rodzice to wiedzą i się martwią. A to akurat normalne. Kocha, to się martwi :)
Jest też inny prawdopodobny powód. Rodzice dają ci coraz więcej wolności z wiekiem, ale oczekują odpowiedzialności i pomocności, wzrastających wprost proporcjonalnie. Wymagają twojej własnej inicjatywy w dbaniu o dom - im więcej jej wykażesz, tym większą swobodę otrzymasz.
Co zrobić?
Pomóc. Wykazać się, zdobyć tym punkty u rodzica. Zetrzyj kurze, zanim mama cię o to poprosi. Posprzątaj własny pokój, zanim tata rozpęta ci awanturę o bałagan.
Zamiast wychodzić piąte popołudnie z rzędu, odrób lekcje, na których zrobienie masz jeszcze parę dni, poczytaj książkę.
Poświęć odrobinę czasu dla rodziny, choćby to miało oznaczać wspólne oglądanie teleturnieju czy krótka, wieczorna rozmowa z mamą, w której streścisz jej swój dzień.
Już niedługo pojawi się część druga.
Tymczasem życzę powodzenia!
Uściski,
Kwaskowa :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz