Czy jestem dziecinna?

Chciałam Wam przedstawić mój problem. Otóż jestem w klasie pierwszej gimnazjum, ale... wydaje mi się, że zachowuję się niepoważnie, to znaczy jestem wesoła, rozgadana, itp. ale to dobrze. Ale to tylko w szkole.. W domu jestem po prostu jakby małym dzieckiem. Wydaję różne odgłosy, brykam po całym domu itp.. A najgorsze jest w tym to, że starsze rodzeństwo [19 i 22] uważają, że jestem niepoważna... Siostra mówi, że w moim wieku była zupełnie inna. I w ogóle... ja jej zazdroszczę. Ona w drugiej-trzeciej gimnazjum jeździła za miasto, na imprezki różne, malowała się i w ogóle wyglądała na starszą trochę, a ja taki dzieciuch głupi...

Ale ja inaczej nie umiem.. Jak się odzwyczaić od tego zachowania? Jak 'dorosnąć' ?

~Asia

Kochana Asiu!

Według mnie nie musisz dorastać, oczywiście w sensie emocjonalnym. Zmienisz się w mgnieniu oka, nawet tego nie zauważysz. Niektórzy przechodzą tę zmianę w podstawówce, inni podczas zmiany szkoły, a jeszcze inni dopiero w liceum. Nie słuchaj tego co mówi Ci siostra i bądź sobą, gdyż to jest najważniejsze. :)

Twoje rodzeństwo jest dużo starsze od Ciebie i chce byś traktowała je z wyższością. Dlatego też nie mówią o swojej przeszłości, nie chcą jej pamiętać, bądź przekręcają ją. A co do opowieści Twojej siostry... W końcu trzecia klasa gimnazjum, a pierwsza to różnica. W tym czasie jeszcze sporo rzeczy może się zmienić. Twoja siostra nie chce, być pomyślała, że jesteście równe, gdyż pojęcia takie jak straszy, czy doroślejszy wiąże się z przywilejami. Może Twoja siostra nie chce byś przestała ją traktować jak osobę dorosłą? Albo zwyczajnie nie chce pamiętać swojej przeszłości, gdyż może wiązać się z przykrymi przeżyciami?

Jak to powiedział kiedyś jakiś mądry psycholog "Dzieciństwo jest marzeniem dorosłych". Pamiętaj, że Ty jesteś jeszcze dzieckiem, gdyż nie ukończyłaś jeszcze osiemnastu lat, więc masz prawo zachowywać się jak ono. To, że chodzi się na imprezy, pije się alkohol, czy pali papierosy, nie czyni Ci doroślejszym. Zwyczajnie nie przejmuj się tym co mówią Ci inni i bądź taka jaka chcesz. :) Teraz ludzie cenią naturalność, a nie to, że jest się bardziej dojrzałym. Wiem to na własnym przykładzie. Z powodu rzeczy, które wydarzyły się w moim życiu, szybciej dorosłam psychicznie. Osoby w moim wieku wolą rozmawiać o głupotach, a nie o poważnych sprawach. Dlatego szybsze dorastanie odczuwa się bardziej, niż potencjalne bycie dziecinnym.

Radziłabym Ci również cieszyć dzieciństwem, ponieważ niektóre dziewczyny zwyczajnie nie mogą go mieć. Muszą opiekować się swoją rodziną, na przykład gdy mama jest ciężko chora, a nastolatka ma trójkę młodszego rodzeństwa. Nie przejmuj się tym, że otoczenie wywiera na Tobie presję, na zwrot "Jesteś dziecinna" odpowiadaj "Cieszę się dzieciństwem" lub "Przecież jestem jeszcze dzieckiem".

Kobiety, które są dwudziestoparolatkami czy nawet są po trzydzieste też mają ten problem, a wtedy jest on poważniejszy. Jak na razie w wieku czternastu lat nie masz się czym martwić. 

Gorąco pozdrawiam,

Siedmiokropka