niedziela, 27 czerwca 2010

Chłopak czy kumpele?

hej dziewczyny! Dawno nie odwiedzałam waszego bloga, i widzę ładny, nowy szablonik :) No, ale przechodzę do mojego problemu. Chodzi o chłopaka i moje najlepsze przyjaciółki .. Z chłopakiem wszystko ok, ale chodzi o to, że moje najlepsze kumpele go po prostu nie lubią .. Może zacznę od początku. Jesteśmy ze sobą od ok. 2 mies. Na początku wszystko było ok, spotykaliśmy się wszyscy razem, ale moja kumpela zaczęła robić się dla niego szczerze mówiąc chamska ;/ Ja jestem już do tego przyzwyczajona i wiem, że ona ma niekiedy takie dni, że innych rozstawiałaby po kątach, no ale mój chłopak powiedział mi, że jej nie lubi. Moja kumpela powiedziała mi również, że za nim nie przepada. Z drugą kumpelą wszystko było ok. Mój chłopak ją lubi, no i jak mi się wydawało - moja przyjaciółka go również. Ostatnio pokłóciłam się z chłopakiem, i wtedy ta druga kumpela powiedziała, że ona go też nie lubi, że mu nie ufa, że on mnie zrani etc. Ale ja go znam, wiem, że on mnie kocha tak jak i ja kocham go i, że mnie nie skrzywdzi. Teraz nie wiem co zrobić, bo dziewczyny nie chcą się spotykać z nim, ani on z nimi, a ja się przecież nie rozdwoję. Niekiedy wydaje mi się, że musiałabym ustalić jakiś grafik, żeby zdążyć spotkać się z każdym .. ;/ Jak umawiam się na dwór z dziewczynami to jest tylko " jutro nie wyjdę, bo idę na spacer z K. Po jutrze K ma mecz to też się raczej nie spotkamy " . Proszę was o pomoc . Byziaki ;*

~Loolipop



Kochana!

Niestety bardzo często zdarza się, że nasze przyjaciółki się nie lubią, albo nie przepadają za naszym chłopakiem. W końcu ktoś, kogo bardzo lubimy niekoniecznie musi być miłym towarzystwem dla reszty naszych bliskich. Nie możemy ich zmusić, aby się polubili (a szkoda ^^), możemy jedynie spróbować się do tego przyzwyczaić i robić wszystko, aby żadna strona nie ucierpiała.
Po pierwsze powinnaś porozmawiać zarówno z chłopakiem jak i kumpelami (oddzielnie oczywiście!) i poprosić, aby przynajmniej próbowali uszanować siebie nawzajem. Czyli nie muszą się lubić, ale jakoś specjalnie nie skakać sobie do oczu albo po prostu nie zwracać na siebie uwagi/traktować z dystansem. Tak będzie po prostu najbezpieczniej. Pamiętaj, że musisz wszystko zorganizować tak, aby nigdy nie mieli okazji ani powodu do kłótni. Pomyśl sobie jak by to wyglądało, gdyby Oni nie mogli się dogadać, a Ty nie wiedziała po czyjej stanąć stronie. W rezultacie mogłabyś stracić ich wszystkich, a tego chyba chcemy uniknąć ;).
Kolejną rzeczą o jakiej powinnaś porozmawiać zarówno z jedną jak i drugą stroną jest organizacja czasu i wspólne wyjścia. Wyjaśnij wszystkim, że musisz dzielić swój czas i prosisz, aby nikt nie miał do Ciebie o nic żalu, że nie możesz towarzyszyć im w każdej chwili, ale będziesz robiła wszystko, aby z każdym spędzić czas po równo ;).
A potem będziesz musiała sobie już tylko wszystko zorganizować. Np. rano jedziesz z koleżankami na zakupy, wieczorem idziesz z chłopakiem do kina albo na koncert idziesz z chłopakiem, a na kolejny z dziewczynami itp. Wszystko zależy od Ciebie i od znajomych. Pamiętaj, że nikt nie może ucierpieć, a podzielenie czasu pomiędzy wszystkich wcale nie jest takie trudne ;). Wystarczy im wszystko dobrze wytłumaczyć, a ponieważ z pewnością bardzo się lubicie, wszyscy Cię zrozumieją.

Pozdrawiam,
Crazy

sobota, 26 czerwca 2010

Uroda: Żółta cera wokół ust

Mam problem. Moja skóra wokół ust jest jakaśtaka żółta. Mam bladą cerę i mam wrażenie, że to widać. Co mogę zrobić,aby wyrównać koloryt skóry? Moim zdaniem, jest to widoczne naniektórych zdjęciach =P
Pomóżcie!

~Asia



Droga Asiu!

Zanim zdecydujesz się samodzielnie walczyć z tym problemem, musisz poznać jego przyczynę. Może być to jakaś reakcja alergiczna,może skutek uboczny stosowania jakiegoś kosmetyku, ale ponieważ nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, nie mogę Ci powiedzieć nic na ten temat. Dlatego potrzebujesz profesjonalnej opinii dermatologa, do którego udaj się na konsultację. Aby pozbyć się tej zmiany na skórze, trzeba rozpoznać z jakiej przyczyny powstała. W końcu,najlepiej usunąć problem, a nie tylko go maskować.

Oto moje rady, jeżeli lekarz rozpozna klasyczne przebarwienie:

Przebarwienie to miejscowa zmiana koloru skóry, za który odpowiada barwnik skóry,melanina. Przebarwienia mają zazwyczaj kolor brązowy bądź brązowo-żółty, mogą być bardzo powierzchowne i niegroźne lub głębokie i poważne, mogą też być skutkami jakiejś dolegliwości. Nie zamierzam Cię tutaj straszyć i produkować się na zapas, wymieniając wszystkie możliwe opcje. Aby sobie tego oszczędzić, tak jak radziłam, odwiedź gabinet lekarski.

Jest wiele metod i kuracji, a dermatolog poleci Ci tą, która wyda mu się najbardziej adekwatna do problemu. Małe i płytkie przebarwienia mogą być zwalczane zazwyczaj raczej słabo działającymi domowymi sposobami. Właściwości rozjaśniające mają na ten przykład rumianek, aloes, cytryna czy ogórek, dlatego na własną rękę możesz smarować skórę wokół ust wacikiem nasączonym np. sokiem z ogórka czy cytryny, wywarem z rumianku lub aloesu. Na pewno nie zaszkodzi, a a nuż, pomoże.
Na podobne zmiany możesz stosować także kremy wybielające, które rozjaśniają świeże i nieszkodliwe zmiany na skórze, zmniejszając poziom melaniny.

  Pamiętaj, aby na własną rękę nie używać peelingów ani żadnych środków o chemicznej zawartości. Jednymi ze sposobów leczenia poważnych przebarwień są głęboki peeling w gabinecie lekarskim czy laser.
Niestety, nie mogę pomóc Ci bardziej. Mam nadzieję, że posłuchasz mojej rady i odwiedzisz gabinet dermatologa.
Pozdrawiam serdecznie,
Megu ;)

Nałogowo wydaję swoje pieniądze - zakupoholizm

Dziewczyny, mam problem. Otóż, chyba jestem zakupoholiczką. Codziennie chodzę do galerii, jeśli czegoś nie kupie to jestem zła na cały świat, a jeśli coś kupię to wniebowzięta. Może być to coś małego, np. błyszczyk, bransoletka. W mojej wielkiej szafie (taka wbudowana w ścianę, rozsuwana) już ciuchy się nie mieszczą! Mama czasami się na mnie wydziera, bo wydaję za dużo pieniędzy. Próbowałam wielu rzeczy. Np. gromadziłam pieniądze w skarbonce na kluczyk i kluczyk powierzyłam tacie. Ale kiedy zobaczyłam w CROPPIE śliczną, ale i bardzo drogą sukienkę dla mnie i od razu poszłam do domu, przeszukałam dom, znalazłam kluczyk i wzięłam całą skarbonkę do galerii. Kupiłam sukienkę, ale w skarbonce było jeszcze 200 zł, no i oczywiście wszystko poszło! Ja już sobie nie radzę, chcę zbierać na nowy laptop! Proszę, pomóżcie mi! 

~ MajaMam bardzo poważny problem, a mianowicie z wydawaniem pieniędzy. Kiedy dostanę, np; 50 zł od rodziców, to od razu idę to wszystko wydać do ostatniego grosza... No, a później żałuje, że to zrobiłam. Czasami są to zwykłe lody, czasami kino. Nigdy nie wydam pieniędzy na coś, co mi się przyda, np; bluzkę czy spodnie. Co zrobić, aby nauczyć się oszczędzać? Co zrobić, aby przestań szastać tak pieniędzmi na lewo i prawo? Co zrobić, aby być zadowoloną z zakupów, a nie żałować w głębi serca, że wszystkie przejadłam?
Proszę o pomoc.

~ Pieniędzowydawaczka





Kochane Dziewczyny!

Wiele z nas ma taki problem. Teraz nic nie da się kupić bez pieniędzy. Aby rozwijać swoje zainteresowania lub po prostu dobrze wyglądać należy je wydawać. Niestety nic nie jest za darmo i nie można mieć wszystkiego od razu. Aby kupić sobie na przykład ładną tunikę, musimy na nią uzbierać, w końcu nie zawsze można liczyć na finansowe wsparcie rodziców. To co opisujecie nazywa się zakupoholizmem. Widząc śliczną, ładnie opakowaną rzecz na wystawie nie możemy zapanować nad sobą i kupujemy ją choć wcale nie jest nam potrzebna lub z jej kupnem możemy jeszcze trochę poczekać. Ale jak skutecznie zbierać pieniądze? No i jak przestać nałogowo kupować to co wpadnie w ręce?

Zakupoholizm jest chęcią dokonywania zakupów, podczas której dochodzi do realizowania różnych czasem niepotrzebnych i niezaplanowanych zakupów rzeczy, dóbr czy usług. Po ich dokonaniu czujemy się szczęśliwi i spełnieni, lecz z czasem zaczynają nas dręczyć wyrzuty sumienia, jesteśmy smutni, źli i rozgoryczeni. 

Co ważne zakupoholizm nie jest od razu uzależnieniem! Z nałogiem mamy do czynienia wtedy, kiedy nieplanowane zakupy stają się być nieuniknioną koniecznością i jedynym sposobem radzenia sobie z problemami. Jednocześnie nie możemy przestać tego robić. Zakupoholik gdy odczuwa problem idzie na zakupy, kupuje sobie rzecz, która mu się podoba, jest szczęśliwy, po czym gdy wróci do domu zaczynają dręczyć do wyrzuty sumienia i zadaje sobie pytanie "Po co ja sobie to kupiłam?".

Jeżeli chodzi o to jak oszczędzać proponuję Wam dawać pieniądze komuś odpowiedzialnemu. To jest dobry sposób jeżeli nie zbieracie na drogie rzeczy. Pod żadnym pozorem nie dawajcie rodzicom własnej skarbonki z pieniędzmi. Gdy najdzie Was ochota będziecie wiedzieli gdzie szukać oszczędności, w końcu świnka skarbonka nie zmieści się do ciasnej szuflady. Dawajcie rodzicielom pieniądze do ręki, niech oni sami zdecydują gdzie je schować tak, abyście ich nie znalazły. 

Jeśli chodzi o zbieranie pieniędzy na bardziej wartościowe rzeczy lub na takie, z których oszczędzaniem Wam trochę zejdzie najlepiej, by rodzice założyli konto oszczędnościowe lub wpłacili je na lokatę okresową. Będziecie dokładać na nie pieniążki, będą się Wam rozmnażać i co najważniejsze będziecie mogły ich wypłacić dopiero wtedy, gdy skończy się okres oszczędzania. 

Radziłabym Wam nie chodzić same po dużych sklepach czy galeriach handlowych. Gdy będziecie tam z kimś, ta osoba może Wam pomóc zastanowić się czy warto na daną rzeczy wydać pieniądze. Powieście sobie w centralnym miejscu pokoju zdjęcie rzeczy, na którą zbieracie, a kiedy zobaczycie jakąś atrakcyjną ofertę przypomnijcie sobie o wymarzonym produkcie i porównajcie je do siebie. Czy to na co patrzysz jest Ci bardziej potrzebne niż to na co zbierasz? Wypiszcie sobie na kartce dlaczego zbieracie na daną rzecz. To pomoże Wam ocenić, czy to jest  w tej chwili potrzebne oraz będzie dodatkową motywacją do zbierania.

Mam nadzieję, że Wam pomogłam. Gdybyście miały jeszcze jakieś pytania, piszcie do mnie. 



Pozdrawiam Was gorąco,
Siedmiokropka

piątek, 25 czerwca 2010

Uroda: Pielęgnacja skóry atopowej

Napiszcie cos o pielegnacji skory atopowej ;)

~ Mia



Droga Mio!

Jak zapewne już wiesz, ale nie zaszkodzi wyjaśnić tego innym Czytelniczkom, AZS, czyli atopowe zapalenie skóry to alergiczna choroba skóry, skłonność do alergicznego reagowania na substancje, które nie podrażniają innych ludzi. Cytując:

"Atopia to genetycznie uwarunkowana skłonność organizmu do nadmiernego reagowania na czynniki zewnętrzne."

Skóra dotknięta stanem zapalnym na skutek podrażnienia danym alergenem jest wówczas zaczerwieniona, bardzo sucha, może się łuszczyć, być pokrytą pęcherzykami i swędzi. Następuje to wtedy, kiedy alergeny niszczą płaszcz hydrolipidowy skóry, co jest przyczyną utraty nadmiaru wody i jej poważnego wysuszenia.

JAK PIELĘGNOWAĆ SKÓRĘ ATOPOWĄ?

Niestety, nie wynaleziono dotąd tak skutecznego leku, że całkiem zwalczy atopowe zapalenie skóry, ale osoby nim dotknięte powinny znać zasady pielęgnacji. Dzięki temu objawy staną się minimalne, nie tak uciążliwe! Mam nadzieję, że te wskazówki Ci pomogą :).

Codzienne natłuszczanie i nawilżanie skóry.

Do pielęgnacji skóry atopowej przeznaczone są kosmetyki zwane emolientami, zwłaszcza na bazie olejków mineralnych. Są to natłuszczające żele pod prysznic, emulsje, kremy, mydła i płyny do kąpieli, które odbudowują warstwę lipidową skóry, uelastyczniając skórę, zapobiegając swędzeniu i utracie wody.
Aby zapobiec wywołaniu alergii przez nowy kosmetyk, trzeba upewnić się, czy nie podrażnia on skóry. Najlepiej przed jego zakupem poprosić o próbkę. Nie może on wysuszać skóry i zatykać gruczołów łojowych - może to wywołać trądzik kosmetyczny i reakcję alergiczną, a tego nie chcemy ;). Więc przed zakupem:

+
sprawdź koniecznie skład specyfiku,
+
upewnij się, czy czy w przeszłości nie wystąpiła reakcja alergiczna na dany produkt lub jego składnik,
+ wprowadzaj nowe kosmetyki pojedynczo i nie łącz go z nową dietą,
+ przez kilka dni smaruj całą powierzchnię skóry i wyczekuj reakcji, jeśli nie nadejdzie - możesz śmiało zastosować nowy zakup.

Mycie skóry atopowej.

Opinia, że skórę atopową powinno się myć tylko raz na 3 dni jest głupia i mam nadzieję, że się do niej nie zastosujesz. Bo nie sama woda wysusza skórę, ale oddaje ona wodę w czasie parowania po kąpieli, które następuje w ciągu kilku minut po wyjściu z wody. W dodatku, warstwa lipidowa skóry atopowej jest zniszczona i ta woda odparowuje w większej ilości. Można jednak temu zapobiec.

Jak?
Należy natłuścić skórę zaraz po wyjściu z wody, nałożyć na jeszcze mokrą skórę oliwkę. Możesz zastosować ją także przed kąpielą w celu ochrony.

Czym natłuszczać?
Oliwską dla niemowląt, maścią, np. cholesterolową, wymieszaną z kremem typu E45 (Excipial, odpowiednik Xerialu). Dermalibour (Aveeno) możesz stosować na twarz, szyję i wszystkie zgięcia, a potem, po kwadransie jeszcze nawilżać.

Jak najczęszcze kąpiele są bardzo wskazane, bo usuwają martwy naskórek, oczyszczają skórę z potu, łagodzą swędzenie, przyspieszają gojenie i zwiększają chłonność na preparaty natłuszczające.


Oliwka Bambino



Excipial


Dermalibour firmy A-DERMA



Kilka zasad dotyczących kąpieli:

- zrezygnuj z prysznica i wybieraj raczej max. 15-minutową kąpiel w wannie,
- zapomnij o zbyt wysokiej temperaturze wody, która zamiast złagodzić świąd, powiększy go,
- mokre ciało smaruj oliwką (taką dla niemowląt) lub innym preparatem natłuszczającym,
- nie wycieraj się ręcznikiem, możesz wysuszyć ciało jedynie przyciskając go do skóry, ale nie pocierając, a najlepiej po prostu daj skórze samoistnie wyschnąć,

Także w gabinetach kosmetycznych dostępne są zabiegi natłuszczające i nawilżające. Polecam więc pójść do któregoś niedaleko miejsca zamieszkania i zapytać o to kosmetyczkę.

Pozdrawiam serdecznie,
Megu ;)

****
Przy pisaniu notki wspomagałam się informacjami ze strony www.kosmetologia.com.

czwartek, 24 czerwca 2010

Wakacyjny niezbędnik


Hej dziewczyny! ;) Nie wiem do jakiej kategorii zalicza się ten "problem" no ale ok ;]
Kiedyś, dawno, dawno temu był taki temat o tym co można zabrać na wakacje nad morze i w góry. To była bardzo przydatna notka, ale niestety blog upadł (ktoś się włamał czy coś...) ;/
No i tak myślałam, że mogłybyście coś ponownie na ten temat napisać, bo wiadomo...
czasami ktoś czegoś może zapomnieć ;))
POZDRAWIAM ;*

~Izzuńka

  



Hej Izzuńka!
Co roku stajemy przed wyborami co zabrać ze sobą na wakacje, co się przyda pod ręką, a co tylko będzie niepotrzebnym kilogramem na plecach.
Oczywiście najważniejszy jest uśmiech, ale i kilka innych rzeczy może się przydać.
Kilka moich sugestii, jeśli coś wyda wam się niepotrzebne skreślcie, w końcu każda z nas ma własne potrzeby:

Torba podręczna:

1) dokumenty (strzeżemy ich jak oka w głowie):
- legitymacja szkolna
- paszport (gdy wybierasz się za granicę)
- karta pływacka
- karta kredytowa (jeśli posiadasz, czasem może się przydać w przypadku wydania całej gotówki)
2) portfel - oczywiście do trzymania pieniędzy (których też radziłabym nie zapomnieć wziąć), ale poleciłabym schowania z 1/4 sumy w drugim miejscu, na wszelki wypadek (i pamiętać gdzie!)
3) telefon komórkowy z naładowaną baterią + ładowarka
4) mp3, mp4, discman, iPod (jeśli szykuje się długa podróż) + co najmniej jedna dodatkowa bateria
5) komiks, książka (jeśli nie posiadasz choroby lokomocyjnej, jedziesz w dzień i lubisz czytać)
6) notes i długopis (w czasie nudy można rysować, pisać, grać np. w wisielca czy państwa-miasta)
7) karty, scrabble (wersja przeznaczona do podróży - jeśli lubisz grać, oczywiście)
8) kosmetyki: krem nawilżający do twarzy (przyda się z filtrem), szczoteczka do zębów (kiedy szykuje Ci się bardzo długa podróż) i pasta do zębów, podpaski/tampony (nie cała paczka, ale z jedną-dwie sztuki na wszelki wypadek)
9) lusterko
10) poduszeczka "jasiek"
11) aparat fotograficzny (może po drodze zatrzymacie się w jakimś wyjątkowym miejscu?)
12) chusteczki higieniczne


Bagaż główny:


Ubrania:
- bielizna (z 2/3 staniki i tyle par majtek ile dni plus dodatkowe dwie pary, na wszelki wypadek)
- kostium kąpielowy (jeśli nad morze to sprawa oczywista i tu możesz nawet zabrać 2; jeśli w inne miejsce zawsze może trafić się jakieś wyjście na basen np.)
- skarpetki
- bluzki w zależności od miejsca obowiązkowo musi znaleźć się taka, która zakrywa ramiona i przynajmniej jedna z długim rękawem
- spodnie, nie więcej niż 3pary, bo po co Ci więcej? :)
- kurtka ortalionowa (przeciwdeszczowa) z kapturem, ewentualnie mała poręczna parasolka
- bluza/sweter
- jakieś spódniczki, pareo gdy jedziesz nad wodę
- klapki kąpielowe/pod prysznic
- sukieneczkę zwiewną i powiewną
- kapelusz/czapka/chustka i okulary przeciwsłoneczne
- buty (dwie pary nie więcej, po co ci mają zagradzać miejsce w torbie skoro założysz je jeden razy?)
- pidżama


Kosmetyczka:

- szczoteczka do zębów + pasta
- szczotka/grzebień do włosów i jakieś gumki do włosów
- antyperspirant
- maszynka do golenia/krem/pianka
- mała fiolka perfum, może takiej letniej wody toaletowej (bez perfum)
- mokre chusteczki i chusteczki higieniczne
- tampony/podpaski
- tusz, podkład, błyszczyk (postaw w te wakacje na naturalność!)
- kremy z filtrem (na nie w torbie nie szczędź miejsca)
- kremy nawilżające zarówno do twarzy jak i do ciała
- szampon do włosów i odżywka
- płyn do mycia ciała
- płyn do mycia twarzy
- pilnik do paznokci
- pęseta
- spray/krem odstraszający komary


Inne:

- ładowarki do: telefonu, aparatu, mp3/iPoda/... (jeśli do jakiś sprzęt macie na baterie zaopatrzcie się w takowe)
- ręcznik, a nawet 2 (jeden plażowy, drugi do wycierania ciała)
- podstawowe leki (witamina C, wapno - na wypadek uczulenia, te które musicie codziennie brać, przeciwbólowe)
- kubek (jakiś taki którego nie będzie nam szkoda gdy się stłucze) i łyżeczka
- woda utleniona i plastry (zawsze trzymaj jeden w portfelu)
- przewodnik po regionie, który zwiedzamy
- scyzoryk, nożyczki, dwa kolory nici i igła
- papeteria, koperty jeśli listy chcecie wysłać
- latarka
- miś przytulanka jeśli lubisz :)
- suszarka, choć jeśli jesteś w ciepłym miejscu to lepiej na chwilę wyjść na dwór
- koc na wszelki wypadek



Oczywiście zwróć też na profil i miejsce wyjazdu pod namiot zabierzesz śpiwór, do hotelu już raczej nie :)
Co do jedzenia - każdy z nas ma inne potrzeby żywieniowe jednak butelka wody (nawet 0,5l) zawsze się przyda, szczególnie w upalne dni.
Kiedy jesteś za granicą zawsze miej przy sobie telefon do Polskiej Ambasady w danym kraju.

środa, 23 czerwca 2010

Mój tata jest hazardzistą


Moje pytanie zaliczane jest do Rodziny. 
Sprawa jest dość trudna. Nie daje sobie już z tym rady. Mój tata jest hazardzistą trawa to około pięciu lat. Zamiast się polepszać jest coraz gorzej. Tata narobił strasznych długów. Wziął wiele kredytów i zapożyczał się u gangsterów. Już prawie wszyliśmy na prostą, kiedy dowiedziałyśmy się z mamą o następnych długach. Nie daję sobie już rady. Nie szanuję ojca, cały czas się z nim kłócę. Na dodatek tata jest alkoholikiem i kłamie. Oszukiwał nas cały czas. Mama cały czas się z nim kłóci. Mam ochotę mu wszystko wygarnąć, ale boję się, że mnie znienawidzi. Nie wiem co mam robić. Często chce mi się płakać, a w szkole muszę udawać, że jest dobrze. Chcę być wsparciem dla mamy, ale teraz cały czas mama mówi o tacie. Nie wiem jak mam sobie z tym radzić. Pomóżcie proszę!! :( 

~Płacząca


Droga Płacząco! 

Hazard jest równie uzależniający jak alkoholizm czy narkomania. Twój ojciec jest zarówno alkoholikiem jak i hazardzistą. To sprawa naprawdę poważna, ale nie ma sensu do niego pyskować, szczególnie gdy jest pijany, bo i tak tego nie pamięta. Szkoda Twoich nerwów. Nie bój się wygarnąć mu wszystkiego, gdy będzie trzeźwy, ale zrób to ostrożnie i z dystansem. Nie musisz od razu mu wszystkiego wykrzyczeć w twarz. Możesz podzielić to wszystko i kilkakrotnie przemawiać mu do rozsądku. Nie mogę Ci jednak obiecać, że to przyniesie jakikolwiek efekt. 

Porozmawiaj o tym z mamą otwarcie. Powiedz, że widzisz co się dzieje. Zwróć uwagę na to, że ojcu potrzebne jest leczenie i to natychmiastowe. Wychodzenie z uzależnienia to sprawa długa i żmudna, ale jeśli trafi się w dobre ręce, jest nadzieja. Znajdźcie wspólnie z mamą dla taty jakąś grupę AA lub inną formację, która zrzesza uzależnionych (także od hazardu). 

Szukając pomocy, warto skorzystać z witryny internetowejhttp://www.hazardzisci.org/ . Znajdziesz tam porady, które pomogą Ci w trudnych chwilach. 

Nie musisz udawać w szkole, że wszystko jest super. Porozmawiaj o Twoim problemie z wychowawcą klasy lub psychologiem. Ewentualnie zwierz się najlepszej, zaufanej przyjaciółce. Mając świadomość, że jest ktoś, kto zna całą sprawę i zawsze będziesz mogła do niego pójść się wyżalić, będzie Ci nieco lepiej. 

Życzę Ci powodzenia i trzymam kciuki!

wtorek, 22 czerwca 2010

Wymagania ojca przerastają moje możliwości!


Dziewczyny, błagam pomóżcie mi!! Mój tata ostatnio po prostu oszalał!! Robi awantury o to, że nie mam żadnych obowiązków domowych (chociaż uczę się, sprzątam pokój, łazienki, salon) i stwierdził, że jeśli będę miała złe oceny na koniec roku zabierze mi komputer na całe wakacje... ale uwaga, powiedział, że jeśli będę mieć choćby JEDNĄ TRÓJKĘ, to mogę pożegnać sie z internetem... dodam że mam 14 lat... On nie rozumie, że nie moge mieć samych piątek i szóstek z góry na dół!!... Ale z nim się gadać nie da, on ma rację, a jak chcę mu coś spokojnie powiedzieć to krzyczy... Nie wiem co robić. 

~Alicja


  


Droga Alicjo! 
Stanęłaś w trudnej sytuacji, gdzie ambicje dorosłych przerosły Twoje własne możliwości. Twój ojciec wymaga od Ciebie wiele, ale może ma ku temu powód… To, że zajmujesz się domem i nauką nie znaczy, że nie marnujesz reszty wolnego czasu. Być może widzi, że spędzasz przy komputerze czy telewizorze zbyt wiele czasu i swoimi wymaganiami chce Cię zmobilizować do pracy. Czasem rodzice chcą na siłę ustrzec się przed błędami, jakie popełnili ich ojcowie i matki. 

Jeśli chcesz wybrnąć z tej sytuacji, porozmawiaj z mamą. Ona pewnie pomoże Ci jakoś. Być może znajdzie przyczynę takiego zachowania ojca i sama z nim porozmawia: wyjaśni mu, że masz już swoje obowiązki. Pokaże mu też, że starasz się w szkole a ewentualne porażki są dla Ciebie mobilizacją do popraw. Poproś mamę, by powiedziała tacie, że nie ma odbierać Ci komputera a jeśli zależy mu tak na kontroli, ustalcie wspólnie godziny, w których będziesz korzystać z dostępu do sieci. 
Kiedy tata będzie na Ciebie krzyczał, spokojnie go wysłuchaj. Nie kłóć się z nim! Kiedy skończy mówić, rzuć prostym, konkretnym i sensownym kontrargumentem. 
Powiedz, że nie możesz być najlepsza w każdym przedmiocie. Zwracaj uwagę na to, co idzie Ci dobrze. Jeżeli np. masz z polskiego 5 a z matematyki 3, mów tylko o polskim. Obiecaj, że od nowego roku szkolnego się postarasz. Wspomnij o tym, że poprosisz o pomoc starszą koleżankę, czy nawet nauczyciela. Jeżeli masz środki finansowe, zaproponuj rodzicom zatrudnienie korepetytora. 

Jeżeli jednak już nie uda Ci się wytargować komputera, pokaż rodzicom, że umiesz się dobrze bawić bez niego. Wakacje to czas spotkań z przyjaciółmi. Wybieraj się do koleżanek, zapraszaj je do siebie. Znajdź jakąś ciekawą książkę, którą przeczytasz w te dwa miesiące. Nie pozwalaj sobie na nudę.

Życzę Ci powodzenia w kontaktach z rodzicami i pozdrawiam! 

Jestem uzależniona od komputera

A więc jestem uzależniona - od czego ? od komputera. Zaczęło się to od kiedy podłączony został w moim domu internet, czyli jakieś 3, 4 lata temu. Gdy mam wolne, np. weekend, potrafię przesiedzieć kilka godzin albo nawet cały dzień przed komputerem. Owszem, chodzę do koleżanek, ale niektóre mają mnie powoli dość, bo ile można siedzieć komuś na głowie ? Nawet nie pomagam mamie w domu w codziennych obowiązkach. Gdy zapytam czy jest coś do zrobienia, to mówi że mam sobie iść, a gdy siedzę przed komputerem to krzyczy że tylko to robię. Więc sprzątaniem również nie mogę się zająć, nawet we własnym pokoju .. Nie mogę powstrzymać się od wchodzenia na demotywatory, komixxy i zapytaj.com.pl . Waszego bloga również często odwiedzam :) Mieszkam na wsi, nawet nie mamy samochodu, więc nie pójdę na miasto, żeby chociaż trochę gdzieś pochodzić. Codziennie jestem na komputerze, nawet mnie doprowadza to do szału ! Dziewczyny ! Jakieś rady, sposoby żeby mnie tak do tego komputera nie ciągnęło ? Psycholog odpada. Poproszę o radę chociaż w komentarzu, proszę, to na prawdę dla mnie ważne. Pozdrawiam ..

~maniaczka





Droga Maniaczko!

Szczerze mówiąc... doskonale Cię rozumiem. Ten sam problem miałam w okresie wakacyjnym. Siedząc w domu sam na sam z komputerem, nie mogłam się powstrzymać od włączenia go i sprawdzenia, czy na portalu społecznościowym nikt do mnie nie napisał lub czy nikt nie zostawił komentarzy na moim blogu. Teraz już wiem, że to był nałóg. To dobrze, że dostrzegasz swój problem, bo to jest podstawa do jego rozwiązania. Są różne sposoby na zwalczenie tej obsesji.

Pierwszym sposobem i jednym ze skuteczniejszych jest wyznanie rodzicom tego co Cię trapi, poproś ich o pomoc w zwalczeniu Twojego problemu. Oni mogą zablokować dostęp do Twojego komputera hasłem, które będzie tylko im znane. W ten sposób to oni będą Ci tylko włączać komputer, nie dla rozrywki, lecz na przykład przy pomocy w odrabianiu lekcji, czy przygotowywaniu się do sprawdzianów.

Drugim sposobem jest znalezienie sobie jakiegoś czasochłonnego hobby. Gdy po zajęciach w szkole (bo nie tylko w wakacje ma się taki problem) będziesz szła na przykład na kółko taneczne, nie tylko zdobędziesz doświadczenie w dosyć popularnej dyscyplinie we współczesnych czasach, ale również taniec zajmie Ci czas, który poświęcałaś do tej pory gapiąc się w ekran komputera. Pamiętaj! Siedząc przed komputerem i grając w odmóżdżające gry, nie zrobisz nic pożytecznego oraz niczego się nie nauczysz! Chodząc za to na dodatkowe lekcje będziesz miała pasję, która może Ci pomóc wybrać przyszły zawód. Pomyśl, będziesz mogła uczestniczyć w różnych konkursach, zdobywając przy tym różne nagrody i chwaląc się swoimi sukcesami. Udzielając się w pobliskim schronisku dla zwierząt pomożesz bezdomnym psiakom, a może nawet jakiegoś przygarniesz! On również może pomóc Ci w przezwyciężeniu nałogu.

Trzecim rozwiązaniem jest zaangażowanie Twojej przyjaciółki w akcję "koniec z komputerem". Powiedz jej co Cię trapi i zapytaj czy mogłybyście wychodzić razem na spacery, jeździć na rowerze, czy grać w różne gry zespołowe. Wszystko byle być z dala od komputera. Poprzez wspólne spędzanie czasu Wasza przyjaźń się umocni, a dzięki wycieczkom (najlepiej pieszym) będziecie bardziej dotlenione i wysportowane. W końcu komputer nie zastąpi Ci przyjaciółki. Nie musicie ciągle siedzieć w domu. A jeżeli Twoje przyjaciółki nie rozumieją Twojego uzależnienia, znaczy, że niestety nimi nie są. Wytłumacz, że im szybciej zapomnisz o komputerze, tym lepiej dla wszystkich.

Czwartym wakacyjnym rozwiązaniem jest po prostu nauka w wakacje. Rozumiem, że ferie wakacyjne nie są od tego, żeby się uczyć, ale nie dość, że zajmiesz sobie czas, który poświęcałaś na wchodzenie na demotywatory to podgonisz materiał. Chyba dobrze jest mieć lepsze oceny w szkole, prawda? Został ostatni tydzień nauki, zapytaj Twojej polonistki jakie lektury będziecie omawiali w następnym roku szkolnym. Naprawdę, lepiej przeczytać je w wakacje, niż męczyć się z nimi później. Więc to rozwiązanie bardzo Ci polecam.

Mam nadzieję, że wyjdziesz ze swojego nałogu i będziesz mogła chwalić się tym, że spędzasz czas bardziej wartościowo, niż Ci, którzy bez sensu grają w gry komputerowe dla zabicia czasu.



Pozdrawiam,
Siedmiokropka

poniedziałek, 21 czerwca 2010

Moja mama jest chora psychicznie

Co mam robić jeśli moja mama jest niezrównoważona psychicznie? To źle oddziałuje na mnie, na mojego tatę, który jest totalnie bezradny i nie wie co czynić. Mój brat dawno temu wyniósł się w domu i w ogóle do niego nie przyjeżdża, nie chcąc zaprzątać sobie głowy chorobliwymi skłonnościami matki. Ja już sama nie wiem jak się zachowywać, nie wytrzymuję emocjonalnie, gdy w domu codziennie mam awantury, codziennie słyszę milion set obraźliwych słów, lecących w stronę moją i taty. Nie mam siły opisywać całego problemu, wiem, że jest chora psychicznie i mój tata też to wie. Nie chciałabym rozmawiać o tym z psychologiem szkolnym ani żadnym z nauczycieli, ponieważ boje się, że to rozniesie się po szkole... Namawiałam tatę, aby zadzwonił na policję... oddał ją do psychiatryka, nawet znalazłam mu numer do izby przyjęć, ale on nic nie robi. Z jednej strony jestem na niego zła, z drugiej zaś go rozumiem. Tyle, że tylko on może coś w tej sprawie zrobić... Ja pozostaję bezradna, a wiem, że jeśli będzie tak dłużej (a jest odkąd pamiętam, w przeszłości jeszcze mnie biła, ale teraz się nie ośmiela) to zrobię sobie krzywdę albo co gorsza jej. Pomóżcie jak najszybciej, błagam was. I z góry dziękuję... 

~Sterroryzowana.


  


Droga Sterroryzowano! 

Patrząc na Twój problem, przede wszystkim radziłabym Ci porozmawiać z ojcem. On pewnie bardzo to przeżywa, gdy widzi, co dzieje się z Twoją mamą. Mimo wszystko wciąż ją kocha i dlatego boi się oddania jej do szpitala psychiatrycznego. Ale z drugiej zaś strony fakt, że nic nie robi, również nie jest dobrym rozwiązaniem. W przypadku chorób psychicznych obojętność to chyba najgorsze z możliwych wyjść. Przyznam się, że sama miałam w rodzinie osobę chorą psychicznie i wiem, że jedynym skutecznym sposobem pomocy jest wizyta u psychiatry.  Wiadomo, ośrodki zamknięte kojarzą nam się bardzo źle, ale tam pracują ludzie, którzy mają ogromną wiedzę i potrafią pomóc.
Jeśli Twój ojciec nie jest w stanie zadzwonić po pogotowie, Ty to uczyń! Być może rodzice będą mieć do Ciebie początkowo żal, ale pomożesz tak zarówno mamie jak i sobie oraz tacie. 

Kiedy w domu wybucha awantura, a z ust Twojej matki sypią się wyzwiska kierowane do Ciebie, nie odpowiadaj jej tym samym! Pamiętaj, że ona jest chora i nie panuje nad sobą. Podejdź wtedy do niej, posadź ją na krześle, podaj szklankę wody. Może Cię odepchnie, może stłucze szklankę. Musisz być cierpliwa. Nie będzie łatwo. Ale Ty nie możesz stracić panowania nad sobą. Musicie z ojcem mieć wiele wyrozumiałości dla matki.

Życie pod jednym dachem z człowiekiem o zaburzeniach psychicznych jest ciężkie i Ty również nie powinnaś zostać sama. Rodzina często potrzebuje wsparcia psychologicznego. Nie wstydź się więc opowiedzieć o tym problemie szkolnemu psychologowi. Jeśli poprosisz o dyskrecję, na pewno ją otrzymasz i nikt nie dowie się o Twojej mamie. 
Dobrym rozwiązaniem jest też wybranie telefonu zaufania jako źródła dobrej rady czy wsparcia. Istnieje Infolinia przeznaczona dla osób z problemami psychicznymi  lub ich rodzin. Oto jej numer: (22) 885 84 83
Poza tym można również zadzwonić pod numer 116-111. To telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. 

Jeszcze jedna moja uwaga. Postępowanie Twojego brata nie było odpowiednie. Nie próbuj iść w jego ślady, zostawiając ojca samego. Ucieczka to tylko z pozoru najłatwiejszy sposób na problemy, ale krótkotrwały. Myśli „a może, gdyby została…” nie dają Ci spokoju w przyszłości. 

Mam nadzieję, że moje rady choć trochę Ci pomogą. Serdecznie Cię pozdrawiam i życzę wiele cierpliwości i wytrwałości w walce o zdrowie mamy!

Domcia.

sobota, 19 czerwca 2010

Rodzice mojej przyjaciółki nie dają jej kieszonkowego!

Moja przyjaciółka cały czas żali mi się, że ma okropnych rodziców. Skarży się że jej nic nie kupują i oszczędzają na niej. A także że krzyczą na nią bez powodu. Moim zdaniem rzeczywiście tak jest. Jak mam jej pomóc? Tak aby zaskutkowało, bo oni cały czas ją pilnują i nawet nie dają kieszonkowego - przez co nie możemy razem wychodzić na zakupy i wgl. Pomocy!

~Przyjaciółka


Droga Przyjaciółko!

Twoja pomoc w tym przypadku jest szczególnie utrudniona. Dlaczego? Ponieważ Twojej przyjaciółce jest ciężko wpłynąć na własnych rodziców, a co dopiero Tobie, która jest dla nich praktycznie obcą osobą.
W takiej sytuacji macie duże szczęście, jeśli Wasi rodzice dobrze się znają. Wtedy nawet Twoja mama mogłaby jakoś delikatnie z nimi porozmawiać ;). Jeśli jednak nie macie tego farta, trzeba sobie radzić inaczej...
Pierwsza rzecz, o jakiej chciałabym Ci napisać to to, że przede wszystkim nie powinnaś dawać Twojej przyjaciółce odczuć, że dostawanie kieszonkowego, chodzenie na zakupy, kupowanie ciuchów to jakiś obowiązek, wiesz o co mi chodzi? Chodzi o to, abyś nie dawała jej podstaw do kompleksów pod tym względem. Im bardziej będziesz na nią naciskać i wspierać ją w buncie przeciwko rodzicom i im bardziej będziesz ją upewniać w tym, że musi chodzić z Tobą na zakupy i dostawać kieszonkowe, tym będzie jej trudniej.
W końcu rodziców się nie wybiera, a Ty powinnaś ją bardziej wspierać w trudnych chwilach niż upewniać w niepotrzebnych kompleksach ;). Myślę, że gdy zaczniesz ją raczej pocieszać i stwierdzać, że dostawanie kieszonkowego nie jest takie ważne, problem wyjaśni się sam ;).
Poza tym dobrze byłoby, gdybyś poczytała kilka notek z działu "rodzina", których spis znajdziesz w kategoriach i na ich podstawie doradziła Twojej przyjaciółce.
Możesz także zaprosić ją do siebie i razem poczytać owe porady ;).

Pozdrawiam,
Crazy

Chcę zacząć się malować

Cóż, blog wspaniały, często korzystam z waszych porad. :) Mam na imię Edyta i problem też mam... Otóż.. Zbliża się Sylwester i ogólnie często są u nas dyskoteki i różnego typu imprezy. Mam już 13 lat, no i chciałabym się zacząć malować. Co do dyskotek rodzice nie mają nic przeciwko, ale pomimo tego mam problem - nie wiem jak zacząć to robić! Ostatnio się pomalowałam w łazience - wyszło beznadziejnie. W konsekwencji straciłam ochotę, żeby w jakikolwiek sposób zacząć się tego ,,uczyć"... W was ostatnia moja nadzieja. POMOCY ;)

~ Monikaa



Droga Moniko!

Rozumiem, iż zamierzasz malować się tylko na imprezy i dyskoteki? Mam nadzieję, ponieważ - mimo, iż jest to tylko i wyłącznie Twoja decyzja - wiedz, że malowanie się od wczesnych lat, takich jak okres gimnazjalny, w którym się znajdujesz, przyspieszy w przyszłości proces starzenia się i spowoduje zmarszczki. Ankiety wykazały, że kobiety, które nie nakładały makijażu w latach młodości, nie przeszły ani jednego zabiegu plastycznego czy liftingu i nie posiadają obecnie zbyt wielu zmarszczek, poza mimicznymi, natomiast skóra pozostałych zaopatrzyła się w liczne przykrości.

Naturalnie, nic nie zaszkodzi, jeżeli będziesz malowała rzęsy, jeżeli zadbasz o to, by nakładać na nie odżywkę, wzmacniać je olejkiem rycynowym czy wazeliną i unikać wodoodpornych maskar. Ale nie rób tego bardzo często. Osłabione rzęsy mogą wypadać.

Aby nauczyć się sporządzać dobry imprezowy makijaż musisz poćwiczyć. Praktyka czyni mistrza, a wiadomo, że bez niej nici. Słomiany zapał jest tu ostatnim, co może Ci pomóc. Także: poświęć weekend na ćwiczenia, a wprawisz się we władaniu tuszem do rzęs, kredką do oczu i cieniem.



1) Najpierw dokładnie oczyść twarz tonikiem.

2) Jeśli chcesz, by makijaż oczu był trwały, nanieś na powieki podkład lub bazę pod makijaż i dokładnie rozsmaruj, by nie pozostała ani jedna grudka. Polecam kosmetyki w postaci musu (np. DreamMatte Mouse), za to fluid w płynie nie nadaje się pod cień do powiek.

3) Pewną ręką obrysuj oko kredką. Na imprezę fajne są inne kolory od nadających się na co dzień czerni czy brązów, np. odważne fiolety, turkusy, zielenie czy błękity. Poszalej! Kredkę na dolnej powiece nałóż od wewnętrznej strony, na fragment skóry między linią rzęs, a białkiem oka, od kącika do kącika. Na górnej postaraj się zrobić kredkę tuż przy rzęsach. Nie zrażaj się niepowodzeniami! Jeżeli nie wyszło - zacznij od nowa. W tym celu zaopatrz się w delikatne mleczko do demakijażu i waciki. Jeśli zechcesz zmazać tylko drobny fragment, polecam patyczek do uszu.

4) Zabierz się za cienie. Zacznij od powieki tuż nad wykonaną kreską, nakładając najciemniejszy odcień wybranej barwy. Przejedź pędzelkiem kilka razy, nie wyjeżdżając zbytnio do góry. Rób podobnie z coraz jaśniejszymi cieniami - coraz wyżej. Nie przekraczaj jednak linii, gdzie znajduje się zagłębienie i kończy gałka oczna, a najlepiej skończ nakładanie dużo niżej. U młodej dziewczyny - ba, u każdej kobiety - głupio wygląda kolor aż pod brew.

5) Na koniec wytuszuj rzęsy. Jeśli nie chcesz, by za bardzo rzucało się w oczy to, że je pomalowałaś, wybierz kolor brązowy. Pamiętaj, by skontrolować szczoteczkę - nie może być sfatygowana, nie powinno być też na niej grudek.

6) Teraz pozostaje ci ukryć niedoskonałości cery pod dobranym kolorystycznie korektorem i nałożyć błyszczyk. Pamiętaj o tym, by podkreślał Twoje zalety, a nie zwracał uwagi na wady. Np., jeśli masz pełne usta
- wybierz delikatną czerwień albo jasny róż, jeśli zaś Twoje wargi są wąskie - postaw na naturalny kolor bądź beż. Neutralną opcją jest bezbarwna pomadka, np. ze świecącymi pigmentami ;).



Mam nadzieję, że uzbroisz się w cierpliwość i w końcu się uda! Pamiętaj: nie poddawaj się. Pomyśl, że najsławniejsi mistrzowie make-upu zaczynali kiedyś tak samo jak ty ;). Wspomnij też jednak moją radę, że co za dużo to niezdrowo i miej na uwagę dobro Twojej młodziutkiej skóry.

Pozdrawiam serdecznie!
Megu;)

czwartek, 10 czerwca 2010

Wakacje w domu


Już niedługo wakacje, więc zadam bardzo wazne dla mnie pytanie ;D Co można robić w wakacje skoro u mnie w mieście nic nie jest organizowane ? Nie ma też żadnych atrakcji i każdy dzień rok temu wyglądał identycznie i nudno. Nie chce marnować ZNOWU ponad 2 miesiące wolnego.
~Agnieszka94

 

 Wakacje to nasz ulubiony czas. Dwa miesiące fizycznego i psychicznego odpoczynku od szkoły. Dni lecą jeden po drugim i nim się zorientujemy miną dwa miesiące. Nie wiemy kiedy, co, gdzie i jak zrobiliśmy.
Po pierwsze dobrze, że jesteśmy świadomi, że chcemy spędzić wakacje tak żeby były wspaniale spędzone. Tak by mimo pozostania w mieście coś się zadziało w naszym życiu, by te wakacje były niezapomniane.

1) Nikt nie lubi się uczyć kiedy ma dużo czasu wolnego, ale wakacje to idealny czas by nadrobić zaległości z różnych przedmiotów szkolnych (szczególnie tych które nam zbytnio nie podchodzą, jednak z drugiej strony można rozwijać swoje zainteresowania w dziedzinach, które lubimy/uwielbiamy)

2) Ta propozycja łączy się trochę z poprzednią - poszlifuj języki obce! Albo na kursie językowym, albo przez internet (jest wiele bezpłatnych stron i czatów np. http://www.sharedtalk.com/; http://www.italki.com/ czy http://www.polyglot-learn-language.com/ - wszystkie przetestowane przeze mnie :)

3) Odkop rower z piwnicy. Poproś rodziców by pomogli ci go przygotować na jeżdżenie i zaproponuj wspólną przejażdżkę.

4) Jeśli nie masz roweru to może rolki lub hulajnoga i wybierzesz się pobliskiego parku?

5) A gdy nie masz żadnego z w/w sprzętów zawsze możesz iść pobiegać lub pochodzić. Ja np. w zeszłe wakacje przez tydzień codziennie z rana wstawałam i szłam biegać, miałam później mnóstwo pozytywnej energii na cały dzień.

6) Wakacje to idealny czas na czytanie - nie mamy zbyt wiele na głowie, możemy poczytać książki, które naprawdę chcemy, a nie te, które przydzielił nam nauczyciel.
Jednak nie czytaj w domu! Weź książkę pod pachę i wyjdź na świeże powietrze, ewentualnie balkon też jest dobrą alternatywą. Biblioteki zazwyczaj w wakacje również są czynne, nie musisz kupować nowych książek - chyba, że jakaś wyjątkowo Ci się spodoba i chciałabyś mieć ją na półce.

7) Muzeum nie musi być nudne! Uwierz mi, może znajdziesz w nim jakiś temat, który szczególnie Cię zainteresuje?

8) Poszalej w sklepach, księgarniach, antykwariatach - może trafisz na jakieś atrakcyjne przeceny? (niedaleko mojej szkoły odkryłam księgarenkę gdzie niektóre nowe książki są za 1zł, jeśli się chce to można znaleźć)

9) Zrób porządki w szafie, letnie sukienki, spodenki, bluzki na ramiączkach na przodzie by zawsze był do nich łatwy dostęp.

10) Znajomi też zostają w mieście? Umawiajcie się na spotkania, pokazujcie sobie miasto, książki - jednak czasami codzienne spotkania prowadzą do wielu kłótni i niektórzy czują jakby się "wypalili" w swoich znajomościach, więc uważaj. Jednak to ludzie sprawiają, że wakacje mogą być najlepszym okresem!

11) Niedługo owoce będą po bardzo niskich cenach - smakuj ich, bo w zimie już takie dobre nie są. Może wymyślisz jakiś nowy przepis z ich wykorzystaniem?

12) Miasto nie gryzie. Kup bilet całodniowy i wybierz się autobusem/tramwajem na zwiedzanie. Tu fajnie jest być z przyjaciółmi, zawsze bezpieczniej i śmieszniej. (na wszelki wypadek weźcie też mapkę gdybyś się zgubiła)

13) Spróbuj zrobić coś czego nigdy nie robiłaś - gwiazda, własna unikalna biżuteria, napisać wiersz?

14) W wielu miastach jest organizowana akcja "wakacje w mieście" - sprawdź może będzie się działo coś ciekawego?

15) Załóż pamiętnik lub dziennik i opisuj co przydarzyło ci się każdego dnia - możesz go uzupełniać zdjęciami, różnymi pamiątkami (np. bilet wstępu do muzeum czy liść o ciekawym kształcie)

16) Poproś członka rodziny by nauczył Cię przygotowywać jakąś potrawę, wspólne gotowanie to świetna sprawa i możliwość nauczenia się czegoś nowego.

17) Spróbuj napisać opowiadanie, napisz taką a'la charakterystykę głównych bohaterów (pamiętaj, że nie ma osób idealnych!), plan akcji i do roboty!

18) Masz aparat? Może być nawet zwykła cyfrówka umówcie się z koleżankami na sesję zdjęciową, może jakiś plener? Będziesz miała świetną pamiątkę!

19) Polecam wcześniejsze notki zdziału Zrób to sama, może znajdziesz w nich inspirację do dalszych działań?

20) Stwórz loterię na tyle dni ile jesteś w mieście, polega to na tym, że wycinasz odpowiednią ilość karteczek na których piszesz różne zadania dla siebie np. "dziś uśmiechnę się do 5ludzi na ulicy", "zrobię coś miłego dla siebie", "nauczę się 5 słówek z języka angielskiego/niemieckiego/francuskiego/hiszpańskiego...", "dzisiejszy dzień jest dniem malowania, czas spróbować!", "dzień sportu - mogę tańczyć, biegać, pływać na basenie; czas pokazać światu, że jestem sportsmenką"!

PAMIĘTAJ!
- o kremach do opalania, poparzenia to nie zabawa
- ochronie na głowie, wiem że nie zawsze ślicznie wyglądamy w chusteczkach czy czapkach, ale zdrowie jest najważniejsze
- uśmiechu!

Wakacje w domu mogą być nawet lepsze od tych daleko od niego, wystarczy pozytywne nastawienie i odłączenie komputera i telewizora. Oglądanie tysięcznej powtórki jednego serialu nie należy do ambitnych zajęć, a wierzę, że jesteś ambitna i kreatywna!

Pozdrawiam serdecznie,
Callamelli

PS - A wy jak spędzacie wakacje?

Walka z bliznami

Hej dziewczyny!
Problem dotyczy moich włosów. Obecnie mam grzywkę prostą. Chciałabym w niej coś zmienić, tzn. chciałabym ją zapuścić, ale moje blizny od huśtawki i od ospy nie pozwalają mi na to. Czy są jakieś kosmetyki, które mogłyby zakryć te niedoskonałości? :)
Z góry dziękuję! ;))))

~ Panna Grzywka;D



Droga Panno Grzywko!

Teraz, kiedy nadchodzi lato, rzeczywiście warto pomyśleć nad jakąś zmianą. W końcu są wakacje:)! Poza tym, przy obecnych upałach grzywka bardziej przeszkadza niż dodaje uroku.

Co do Twoich blizn, jest kilka sposobów, aby się ich pozbyć, ale w przypadku żadnego nie zagwarantuję Ci pełnej satysfakcji. Nie mniej jednak myślę, że zanim zaczniesz maskować pozostałości po przykrym wypadku na huśtawce czy ospie, warto poświęcić trochę czasu i energii na całkowite ich zlikwidowanie.
Przede wszystkim, przed powzięciem jakiś działań powinnaś wybrać się do dermatologa (wiem, że ostatnio ciągle do niego odsyłam, ale to zbieg okoliczności:)), który powinien zalecić Ci coś jego zdaniem skutecznego. Możesz też działać na własną rękę, ale ma to swoje minusy.

Po pierwsze, możesz wypróbować działanie kilku kremów przeciw bliznom, ostrzegam jednak, że podane przeze mnie pozycje nie należą do najtańszych i jest ryzyko, że nie otrzymasz oczekiwanego efektu.

- Perła Inków, właściwie używana do usuwania blizn potrądzikowych, ale może pomóc także na Twoje zmiany.
- Innowacyjny żel Veraderm, przeznaczony do stosowania na blizny.
- Kilka innych produktów, takich jak Cepan, Contratubex, etc.

Jest jeszcze kilka innych opcji, takich jak bardzo powszechny laser (jest to drogi zabieg, ale mimo wszystko warto go wymienić), złuszczanie peelingami kwasowymi i retinoidami, mikrodermabrazja czy lampa Bioptron. Są to jednak znacznie poważniejsze kroki niż tylko regularne smarowanie twarzy rozmaitymi mazidłami.

Dla wyjaśnienia, kilka niezbędnych formułek:
"Retinoidy - organiczne związki chemiczne, kwasowe pochodne witaminy A. Pobudzają wzrost i wpływają na różnicowanie się komórek nabłonkowych oraz zwiększają syntezę glikoprotein błonowych." (wikipedia).
Wszystkiego o mikrodermabrazji dowiesz się na stronie: www.mikrodermabrazja.net.pl,
natomiast strona poświęcona lampie Bioptron to: www.bioptron.info.pl. Polecam lekturę ;).

Co do maskowania, obawiam się, że będzie trudno ukryć Ci takie blizny. Oczywiście, możesz próbować zakryć je za korektorem o odcieniu zielonym (który przeznaczony jest do maskowania np. zmian trądzikowych, blizn czy plam na skórze).
Powtarzam więc jeszcze raz, najlepiej będzie pozbyć się tych blizn, ale nie mogę Ci przysiąść, że się to uda. Zanim podejmiesz jakiekolwiek działania, naprawdę powinnaś skontaktować się z dermatologiem.

Pozdrawiam serdecznie,
Megu;)
Szablon wykonała prudence. z Panda Graphics. Credits: x | x