Jak pomóc notorycznemu kłamcy?

Droga zalogo NBS!

Jestem 14-latka, uczeszczam do 2 klasy gimnazjum. Mam problem ze swoja kolezanka z klasy. Czasami da sie lubic- mozna z nia pogadac na wiele tematow, ponimo, ze czesto gada najzwyklejsze w swiecie glupoty. Jednak jest z nia problem- nadmiernie klamie. Najlepszym przykladem obrazujacym jej przypadlosc jest sytuacja z ostatniego tygodnia- w naszym gimnazjum pisze sie probne testy drugoklasisty. Nasza nauczycielka od jezyka angielskiego postanowila, ze w ramach omowienia egzaminu z tego przedmiotu sprawdzimy zadania zamkniete w trakcie lekcji. W trakcie wykonywania tej czynnosci mielismy zglaszac, co zrobilismy zle. Owa kolezanka zglaszala sie praktycznie co chwile, co i tak wydawalo sie nam dziwne, bo po ok.6 latach nauki w szkole jezykowej powinna napisac na full punktow. Gdy spytalam sie jej, ile miala punktow, stwierdzila, ze ma ich 42/50 (co bylo na bank nieco zawyzona punktacja). Na nastepny dzien dziewczyny z drugiej grupy spytaly sie jej ile miala punktow, ta odpowiedziala, ze 48/50. To jest jeden z lagodniejszych przypadkow. Mam wymienic jeszcze kilka? Ok. Rzekomo pisala z Harrym Stylesem na tt, byla (UWAGA) w trzech angielskich gazetach i zaczela z nim zwiazek na odleglosc. Jeszcze? W konkursie zDolnySlazak Gimnazjalista z j.angielskiego do etapu powiatowego dostala sie moja kolezanka z iloscia 30/40 punktow. A pani X? Ponoc miala 36/40 punktow i zalila sie nam, ze "tez powinna sie dostac do powiatowki". w rzeczywistosci miala ich... 24/40. I jak tu wierzyc takiemu komus? Ok, niech sobie fantazjuje, ale niech nie wciaga w to nas! Czy mozna jakos ja "przystopowac", nie wiem, pomoc jej? Niekiedy mi jej szkoda, zaczyna sie juz gubic w swoich klamstwach.

Z gory dziekuje za odpowiedz.

ps. Przepraszam za brak polskich znakow. Uroki pisania z telefonu :/

Kochana!

                Zastanówmy się najpierw nad przyczynami zachowania Twojej koleżanki. Może to kompleksy, które stara się nadrobić kłamstwami? Czuje się nielubiana, chce zdobyć szacunek wśród koleżanek i akceptację rówieśników? Niestety, to działa, jak sama zauważyłaś, w drugą stronę.

Notorycznych kłamców ciężko oduczyć brzydkiego nawyku mówienia nieprawdy. Zauważają swój błąd, jak stracą wszystkich znajomych. Nie wiem, czy ja bym potrafiła przyjaźnić się z kimś, do kogo nie mam zaufania, z kimś, kogo co drugie zdanie jest kłamstwem.

Mam znajomą, która miała swoje wymyślone życie, drugi, lepszy świat. Sytuacja się zmieniła, gdy wszystkie kłamstwa wyszły na jaw. Czy Twoja koleżanka ma świadomość, tego, co napisałaś? Że wiecie o tym, że mówi nieprawdę? Jeśli nie, zapewne wychodzi z założenia, że nie ma potrzeby zmiany „strategii”.

Co mogę poradzić? Masz dwa wyjścia, w zależności, czy bardzo chcesz pomóc koleżance. Pierwsze – rozmowa! Wyjdźcie gdzieś razem po szkole, pójdźcie razem na zakupy, do parku, na kawę i porozmawiajcie. To dosyć delikatna sprawa, więc trzeba uważać, żeby nie spowodować niepotrzebnej kłótni. Ta z kolei jest o tyle dobrym wyjściem, że nie trzeba przebierać w słowach, a ostry ton sprawia, że informacje jakoś lepiej docierają do odbiorcy. Minusem jest jednak pogorszenie relacji.

Kolejnym wyjściem jest napisanie listu (jeśli nie chcesz zostać rozpoznana – na komputerze) i podrzucenie jej do plecaka, lub, jeśli nie przeszkadza Ci brak anonimowości, podanie wprost. Najlepiej to zrobić po lekcjach, żeby mogła na spokojnie przeczytać sobie w domu – wiadomo, ludzka ciekawość.

Czasem zachowanie opisane w Twoim liście jest przykładem większego problemu. Może ma jakieś problemy? Wizyta u psychologa powinna pomóc, jednak tego nie powinnaś sugerować, jeśli nie pozostajecie w bliższych niż koleżeństwo kontaktach.

Mam nadzieję, że uda Ci się „nawrócić” na dobrą drogę Twoją koleżankę!

Powodzenia!