Nie daj się depresji!

Kochana
Nie będę pisała, że macie cudownego bloga, bo to na pewno wiecie ;)
Mój problem jest taki, że... Zastanawiam się czy to nie są początki depresji.
Jestem samotna. Nie mam znajomych poza grupą szkolną, na przerwach też średnio z nimi gadam. Co tydzień z niektórych przedmiotów muszę oddawać sprawozdania. Moi znajomi robią to razem, we dwóch, trzech. Ja się męczę z tym sama. Przez to na jedno zadanie schodzi mi strasznie dużo czasu, muszę szukać odpowiedzi sama, nie mam z kim pogadać na ten temat. To bardzo zniechęca do robienia czegokolwiek. Obecnie kiedy mam się zabrać do czegoś związanego ze szkołą, robię dosłownie wszystko, żeby tego uniknąć. Sprzątam, czytam, oglądam TV, czytam Waszego bloga :). A potem to się nawarstwia, więc jeszcze bardziej odczuwam niechęć. Nie mam złych ocen, ale nigdy nie miałam aż takich problemów z nauką...
Kiedy pomyślę rano, że muszę iść do szkoły boli mnie brzuch na samą myśl o tym, że znowu będę stała sama i słuchała jak to ludzie się świetnie bawili np. w weekend. A sama nie umiem się "wprosić", jestem raczej nieśmiała.
Po zajęciach nie mam z kim porozmawiać, umówić się na kawę, zakupy czy piwo (tak, jestem pełnoletnia :) ). Wracam sama do domu i siadam przed komputerem...
Mało co mnie cieszy. Kiedyś potrafiłam zachwycać się choćby tym jak wiatr układa się na rzece. Teraz myślę tylko o tym jak przeżyć następny dzień i nie załamać się. Owszem potrafię się śmiać. Ale często jest to wymuszony śmiech, żarty moich znajomych mnie nie bawią zazwyczaj. Nie rozumiem też idei wrzucania setek zdjęć na portale np. facebook czy instagram. Po co? A takie towarzystwo mam...
Mam chłopaka, rozumie mnie, ale to nie to samo co przyjaciel.
Zbierając moją rozwlekłą wypowiedź-nie mam przyjaciół, koleżanek, nie radzę sobie w szkole, na samą myśl o spotkaniu z tamtymi ludźmi źle się czuję. Najchętniej nie wychodziłabym z domu, zamknęła się w pokoju przed komputerem. Choć ulubione gry też nie dają radości. Nie akceptuję tego jaka jestem, jak wyglądam. I mam wrażenie że jak coś mówię to wszyscy ze szkoły mają to gdzieś, więc już wolę się nie odzywać.
Mam nadzieję że coś zrozumiałaś z tej wypowiedzi
Desperatka

Droga Desperatko!
Postaram się pokazać Ci jakąś drogę, by uniknąć rozwoju takiej, a nie innej sytuacji w Twoim życiu. Chciałabym tylko zaznaczyć, że pojawi się kilka odwołań do innych notek. Nie robię tego, bo nie chcę mi się pisać. Po prostu niektóre problemy potrzebują większej rozpiski i warto o tym poczytać. Każdy jest inny i to co pomaga jednemu nie zawsze jest dobre dla kogoś innego - warto więc czytać i szukać rozwiązania!

Znajomości w szkole są różne, niektóre pozostają na całe życie, inne kończą się wraz z zakończeniem szkoły. Wspomniałaś o sprawozdaniach, pomyśl kto jeszcze może robić je sam. Wtedy będziesz mogła dołączyć do tej osoby i we dwójkę pójdzie wam szybciej i być może zyskasz nowego znajomego lub zawęzisz znajomość z kimś innym.

Dużo osób odkłada na bok naukę, ponieważ związki międzyludzkie są dla nich ważniejsze - nie dziwię się, sama tak robiłam. Pierwsza liceum, opuszczone bardzo wiele godzin, nieudzielanie się w projektach, czekanie do dzwonka i szybki powrót do domu, a tam narzekanie. Dopiero po dwóch miesiącach uświadomiłam sobie, że nie zapoznam nikogo jeżeli będę aspołeczna. Jeżeli nie będę udzielała się w życiu szkoły, jeżeli nie będę wyciągała ręki do innych - nikt nie wyciągnie jej do mnie! Może ktoś w klasie lubi to co Ty albo zarazi Cię swoją pasją - nie bój się pytać - nic nie stracisz, a możesz zyskać nowych znajomych!

Nie musisz wpraszać się na imprezy, spotkania. To powinno wyjść naturalnie. Rozmawiaj z innymi, staraj się zaprzyjaźnić, pomoże Ci to ich poznać. Sama również możesz zorganizować jakieś przyjęcie (pomocne notki w dziale zrób to sama) i zaprosić innych! Wyjdź z inicjatywą kawy, spaceru, wspólnego biegania czy wyprowadzania psa.

O docenianiu życia i kolejnego dnia mogłabym napisać co najmniej dziesięć notek - powiem jednak tylko tyle. Natura jest nieokiełznana, to co nam daje jest fascynujące - wiatr, który rozwiewa włosy, słońce, które zmienia kolor mojej skóry, deszcz, na którego złorzeczę gdy wracam do domu cała mokra - wszystko tworzy nasz dzień. Latarnia, którą ktoś postawił bym wracała do domu oświetloną drogą, a nawet laurka od mojej bratanicy - wszystko tworzy dzisiejszy dzień. Nawet to, że teraz odpowiadam na Twój problem - drobna rzecz, a cieszy!

Może pomyśl o wolontariacie - lepsza forma spędzania wolnego czasu niż przed komputerem, możliwość nauki doceniania życia na nowo - no i poznanie nowych osób! :)

XXI wiek, rozwój technologii, smartfony, smartłacze, sparttacze... to wszystko rządzi tym światem. Instagram, Facebook, Snapchat, Twitter i wiele innych tego typu stron są świetne i przeklęte zarazem. Mam możliwość zobaczenia innych, ich zajęć oraz rzeczy które chcą pokazać światu np. wygrana w konkursie. Mam również możliwość oglądania przepychu i lansu oraz wywyższania się i podbijania ego poprzez lajki na Fb. Powinnaś starać się znaleźć złoty środek w używaniu tych aplikacji, ale nie odrzucaj ich zbyt pochopnie! Zawsze jakiś temat do rozmowy. Z życia wzięte - ok. 3 dni temu rozmawiałam z koleżanką o Instagramie i skończyło się na tym, że go założyłam. Temat do rozmowy jest - jest! Kolejny również się znajdzie! Aplikacja może umożliwić mi podzielenia się np. moją pasją do gotowania z innymi i zainspirować kogoś - może nowa znajomość?! Tego przecież potrzebujesz.

Masz chłopaka. Chłopaka, który Cię rozumie. Nie jesteś więc sama i możesz na niego liczyć. Wyjdźcie gdzieś razem, może nich zapozna Cię ze swoimi znajomymi, znajdźcie wspólną pasję i realizujcie się w niej - obyś nie zamykała się w domu. Wyjdźcie na spacer zamiast używać komputera. Gry nie zając, nie uciekną - uwierz mi! - mówi to maniaczka gier.

Na samym końcu podsumowałaś siebie i to z czym masz problem. Nie akceptuje siebie. Czasami pisanie problemu w komentarzu może ułatwić nam zrozumienie samych siebie i podsumowanie tego, co nas martwi. O akceptacji powstało wiele notek i polecam do nich zajrzeć:

Bądź sobą: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2011/02/najlepiej-byc-zawsze-soba.html
Spróbuj zamienić swoje słabe strony w zalety: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2010/05/jak-zmienic-wady-w-zalety.html
Zaakceptuj siebie: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2010/05/nie-akceptuje-siebie.html
oraz  http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2014/05/problem-z-akceptacja-siebie.html
Walcz z nieśmiałością: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2014/04/jak-walczyc-z-niesmiaoscia.html
Niska samoocena: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2013/02/przezwyciezamy-niska-samoocene.html
Czuje się gorsza: http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2013/11/czuje-sie-gorsza.html
oraz   http://nasze-babskie-sprawy.blogspot.com/2014/01/chciaabym-byc-lepsza.html

W tych notkach powinnaś znaleźć sposoby na Twój problem. Nie podoba Ci się Twój wygląd - dział moda stoi otworem - masa notek o stylu, jak dobrać do figury i inne specjalne rzeczy, które czekają by do nich zajrzeć i wybrać coś dla siebie. Skoro coś Ci się nie podoba walcz z tym!

Mam nadzieję, że trochę rozjaśniłam Ci w głowie, a notki okażą się przydatne.
Pozdrawiam,
Miosza.