Jak mam z nią o tym rozmawiać?

  Witam redakcje NBS! 

Mam problem. Otóż sytuacja wygląda następująco: 

Mam na imię Paulina i mam 14 lat. 

Moi rodzice nie żyją ... 

Jak wiecie, ten wiek jest wiekiem ,, dorastania ,, i wgl. 

Dziewczyny zaczynają się malować, inaczej ubierać. 

Gdybym miała mamę, nie było by problemu. 

Wiedziałabym jak zapytać i w którym momencie. 

Ale tak nie ejst. 

Mieszkam z bratem który się mną opiekuje i z jego żoną i córeczką. 

Jako tako dogadujemy się, ale to nie to samo. 

Głupio mi podejść do bratowej i zagadać o moim problemie -_- 

Poradźcie mi coś. Jak podejść? Jak zacząć rozmowę? 

Mój brat ma 35 lat, a bratowa 38. 

Tak dla wyjaśnienia. 

~Paulina. 

Droga Paulino!

Powszechnie wiadomo, że nasz wiek jest czasem, gdy rośniemy, zmieniamy się i chcemy z kimś o tym pogadać. Ty masz trudniej, bo mieszkasz z bratem i jego rodziną. Nie oznacza to jednak, że musicie traktować się jak powietrze. Spróbuj się z nią poznać. Nie mówię, że przyjdzie wam to łatwo, ale warto spróbować, prawda? :) Możesz zaproponować zakupy (kobiety je uwielbiają), pomoc domową w kuchni, albo nawet propozycję pojechania razem do supermarketu. Na początku pewnie będzie Wam trudno rozmawiać o twoich problemach, więc możesz zacząć od czegoś prostego, co jest najzwyczajniejszą sprawą na świecie w stylu:

'Wiesz, Anka, Zocha, Julka czy ktoś tam jeszce robi urodziny i zastanawiam się co mogę jej/mu kupić...?'

Macie wtedy już temat do rozmowy i zobaczysz, że wcale nie musi być tak źle.

Dobrze by było, żebyście pogadały, jak będziecie same, to może wtedy łatwiej będzie Ci się przed nią otworzyć. W ten sposób, małymi kroczkami, lepiej się poznacie i dogadacie. Możliwe, że nie zmieni się to w niewiadomo jaką znajomość, ale będziesz miała świadomość, że z kimś możesz pogadać. Wiadomo, że bratowa nie zastąpi Ci mamy, ale zawzse dobrze jest mieć świadomość, że ktoś jest zawsze gotowy porozmawiać z Tobą :)

Dobrym rozwiązaniem byłoby też pogadać o tym z babcią lub koleżanką.

Pozdrawiam serdecznie, Cykcyk.