Związek przez internet z obcokrajowcem?

Hej :)
Na początek powiem, że bardzo podziwiam wasz blog i pracę jaką w niego wkładacie. Czytałam już wiele notek, które mi pomogły, jednak sama zdecydowałam się napisać dopiero teraz.
Mianowicie, mam dość nietypowy problem. Uczę się kilku języków i chętnie odwiedzam różne strony, które by mi w tym pomogły. Na jednej z nich (dzięki możliwości czatu z obcokrajowcami, właśnie w celu szlifowania języka) poznałam pewnego Włocha, który ma 22 lata. Miło się pisało (pomijając fakt, że jestem od niego jakieś 7 lat młodsza) i po pewnym czasie spytałam o jego facebooka, gdyż była to po prostu łatwiejsza droga komunikacji. On też lubił ze mną pisać, zaczął mi prawić różne komplementy, aż pewnego razu stwierdził (pół w żartach, pół serio) że byłabym dla niego idealną kandydatką na dziewczynę/żonę. Pisaliśmy dalej, w sumie codziennie - coraz więcej komplementów, słodkie słówka, jak to bardzo chciałby mnie spotkać, pocałować... Jednym słowem trochę się zauroczyłam, jeżeli w ogóle można to tak nazwać. Nigdy nie miałam chłopaka, nigdy nikt nie mówił mi takich rzeczy więc po prostu jest to dla mnie miłe. Ciągle o nim myślę, wydaje się być idealny, wszystkie jego zainteresowania, charakter... ( zdaję sobie sprawę, że może mi się tak tylko wydawać, ale nie w tym rzecz)
Teraz przejdę do sedna sprawy. Nigdy jakoś specjalnie nie wierzyłam w związek przez internet ( nigdy przecież go nie spotkałam! ) i dalej nie jest to dla mnie realistyczne. Po drugie, on jest wiele starszym facetem, w dodatku Włochem, coś takiego nie mogłoby się przecież udać... Jak ostatnio go o to spytałam, to powiedział, że jak skończy studia, przyjedzie tutaj do Polski, żeby mnie chociaż zobaczyć, bo nie wyobraża sobie życia z kimś innym niż ze mną i że to jest jego marzenie, i że on poczeka, i że bardzo by go to bolało jakby nam to nie wyszło.... itp. itd.
A ja? Można by powiedzieć, że bardzo go lubię ( no dobra, może nawet się zakochałam ) ale po prostu wiem, że związek z nim w realnym życiu, raczej by się nie udał. Mam totalny mętlik w głowie, nie chce go zranić i jednocześnie nadal chcę z nim pisać, nie wytrzymam dnia bez tego. Z drugiej strony czasami mam taką nadzieję, że mi przejdzie, a on przestanie być taki idealny, bo to by było po prostu łatwiejsze.
Bardzo proszę Was o pomoc, może ktoś wreszcie wytłumaczy mi , co się ze mną dzieje i po prostu co robić, co o tym wszystkim myśleć :)
Z góry dziękuję,
Stokrotka :)

Kochana Stokrotko,
Wiem, że chciałabyś ode mnie bardzo usłyszeć, że wszystko będzie dobrze i że jest to miłość na całe życie, ale nie mogę ci tego zagwarantować. Zacznijmy od tego, że to mężczyzna od ciebie starszy i w dodatku z innego kraju. Poza tym z  doświadczenia wiem, że Włosi bardzo często prawią komplementy i potrafią być bardzo kochliwi (choć oczywiście można to powiedzieć o każdym narodzie). Jak dobrze wiesz powinnaś bardzo uważać, ponieważ związki przez internet potrafią być niebezpieczne. Ja osobiście wierzę jednak, że mogą się udać, dlatego jak najbardziej nie będę ci takiego związku odradzać. Myślę jednak, że nie powinnaś się śpieszyć z podejmowaniem jakichkolwiek decyzji. Na razie skup się na delikatnym rozwijaniu tej znajomości na płaszczyźnie przyjaźni, nie wychylając się poza nią. Wiem że może to być trudne, ale moim zdaniem to najlepsze rozwiązanie. Pamiętaj, że jeśli to prawdziwe uczucie, to ono przetrwa, a jeśli nie, to przynajmniej zyskasz bliską ci osobę. Generalnie jest zupełnie normalne, że się zauroczyłaś. Każda z nas lubi posłuchać miłych słów i dobrze wiem, że nie łatwo jest się wtedy oprzeć. Podobno, gdy ktoś nam prawi komplementy, to automatycznie bardziej go lubimy. Szczególnie, gdy jesteśmy jeszcze młode i nieczęsto zdarzają się mężczyźni, którzy doceniają nas. Chłopcy to inna sprawa, mężczyźni zawsze bardziej nas interesują. Skupmy się jednak na tym, co możesz zrobić. Daj sobie i jemu czas. Przykro mi, że muszę ostudzić twój zapał, ale nawet nie widziałaś go "w realu". Poza tym chyba trochę zbyt krótko z nim rozmawiasz, żeby wiedzieć, jaki jest naprawdę. Na razie skup się więc na lepszym poznaniu go. Jeśli któregoś razu zaproponuje, że przyjedzie cię odwiedzić, to dobrze, nie widzę przeciwwskazań, ale na razie niech to będzie raczej trochę luźniejsza znajomość. Nie wykluczam, że kiedyś będzie lepiej i w ogóle ułożycie sobie wspólną przyszłość, ale na razie skup się na chwili obecnej.
Nie wiem, czy ci pomogłam, bo jest to porada pisana już w moim własnym nieco gorszym stanie psychicznym, co mogło się trochę odbić na jej jakości, ale mam nadzieję, że coś niecoś ci rozjaśniłam sytuację.
Pozdrawiam i życzę powodzenia,
Cocalotte.

Kochane czytelniczki,
Bardzo was przepraszam, ale jestem zmuszona do urlopu, który podejrzewam, że potrwa dość długo. Potrzebuję czasu, żeby poukładać własne życie. Mam pewne problemy, na których muszę się skupić. Nie będę wnikać jakie, bo to blog o waszych problemach, nie moich, ale chcę, żebyście wiedziały, że to nie jest tak, że was opuszczam. Wszystkie dziewczyny, które czekają na odpowiedź z mojego działu przepraszam, ponieważ możliwe, że szybko swoich odpowiedzi nie otrzymają. Na maile chwilowo też nie odpowiadam. Mam nadzieję, że uda mi się szybko wrócić tutaj, dlatego nie żegnam się, tylko mówię "do zobaczenia".